Mama Records 2016
Muzyka:
Realizacja:
„The Bell” to pierwszy autorski krążek perkusisty i wibrafonisty Chesa Smitha – muzyka działającego w kręgu eksperymentalnego jazzu i rocka (współpracował m.in. z Markiem Ribotem, Timem Bernem i grupą Xiu Xiu). Stylistyka albumu wymyka się prostym kategoryzacjom. Można by ją sklasyfikować jako współczesną muzykę kameralną, opartą na improwizacji, elementach jazzu oraz pewnych zapożyczeniach z technik i stylów muzyki XX wieku, takich jak repetytywizm, punktualizm, sonoryzm i aleatoryzm. Tym, co poza nietypowym składem (altówka, fortepian, instrumenty perkusyjne) może zaskoczyć słuchacza, jest minimalizm środków, widoczny zwłaszcza na poziomie materiału dźwiękowego, faktury, dynamiki i ekspresji. Ta asceza, połączona z dużą ilością rozproszonych, a niekiedy dość błahych pomysłów, oraz nieco beznamiętne interpretacje powodują, że muzyka średnio „zasysa” słuchacza. Zdarzają się jednak wyjątki – na przykład w końcówce „I`ll See You On The Dark Side Of The Earth” następuje stabilizacja pulsu rytmicznego, a Maneri gra kapitalne solo na altówce, wspierane powtarzaną przez Taborna figurą fortepianu. Podobną sytuację mamy w drugim segmencie „I Think”, gdzie elementy układanki ulegają silniejszej integracji, przez co muzyka nabiera bardziej jazzowego charakteru. Na uwagę zasługują też „Wacken Open Air” oraz „It`s Always Winter”. Ciekawy, aczkolwiek nierówny projekt.
Bogdan Chmura
Źródło: HFiM 10/2016
