ECM 2010 Dystrybucja: Universal
Interpretacja: 
Realizacja: 
Charles Lloyd pozostanie fantastycznym saksofonistą i znakomitym liderem. Człowiekiem, w którego zespołach muzycy grają lepiej (a przynajmniej inaczej) niż w swoich własnych grupach. Dotyczy to m.in.: Keitha Jarretta, Michela Petruccianiego czy Bobo Stensona. W tej grupie sławnych pianistów dziś znalazł się „młody wilk” – Jason Moran. Nadzieja amerykańskiego jazzu pracę w formacji Lloyda traktuje niezwykle prestiżowo i wszem i wobec obwieszcza, że spełniło się dzięki temu jedno z jego życiowych marzeń. Grupa, która weszła do kalifornijskiego studia, by zarejestrować „Mirror”, nie jest nowa. Kwartet (obok lidera i Morana – Reuben Rogers na kontrabasie i Eric Harland na perkusji) nagrał już album koncertowy „Rabo de Nube” (2008). Tym razem jednak zespół Lloyda zaprezentował się studyjnie. I od razu powiem, że dla mnie jest to kandydatka na płytę roku 2010! Z tego albumu wręcz bije spokój i pewność siebie lidera, które udzielają się pozostałym instrumentalistom, a następnie – słuchaczom. I nie ma znaczenia, czy panowie grają połamane Monkowskie standardy, przebój The Beach Boys, wyświechtany „I Fall In Love Too Easily” czy kompozycje Lloyda. Wszystko brzmi, jakby tych czterech grajków spędziło życie, cyzelując te tematy. Lider w trakcie tych ponad 70 minut nie zagrał ani jednego niepotrzebnego dźwięku. To piękna, mądra i wyśmienicie zarejestrowana muzyka.
Autor: Marek Romański
Źródło: HFiM 11/2010
