Muzyka: Realizacja: Bobo Stenson, przez lata filar sekcji wybitnych muzyków (m.in. Tomasza Stańki), realizuje się również jako lider własnego tria. Na „Sphere”, bodaj jedenastej płycie nagranej w tym składzie, zrezygnował z własnych tematów, prezentując jazzowe wersje utworów twórców skandynawskich XX wieku – Pera Nørgårda, Alfreda Jansona, Svena-Erika Bäcka i Jana Sibeliusa; w repertuarze znalazły się też dwie kompozycje basisty tria – Andersa Jormina, w tym jedna dedykowana Ivesowi. Album rozpoczyna „You Shall Plant a Tree” Nørgårda, gdzie zespół pokazuje główną zasadę kształtowania muzyki. A jest nią subtelne balansowanie pomiędzy fragmentami ujętymi w ramy tonalne i metryczne a swobodną improwizacją; ten utwór, w lekko zmodyfikowanej formie, pojawia się również na końcu albumu, co nadaje narracji „sferyczny” kształt. Szybko się okazuje, że fortepian – inaczej niż w klasycznych triach – jest tylko jednym z elementów brzmienia. Równorzędną rolę odgrywają kontrabas Jormina i bębny Fälta, który gra tutaj bardziej kolorem niż rytmem. Zdarzają się jednak momenty, kiedy zespół działa w sposób bardziej konwencjonalny („Kingdom of Coldness”, „The Red Flower”). Muzyka „Sphere” wpisuje się w estetykę jazzu skandynawskiego – z jednej strony jest wyrafinowana formalnie, z drugiej – wyciszona, pełna niedopowiedzeń, przestrzeni, barw, niuansów dynamicznych czy wreszcie czystego piękna („Communion Psalm”).
