2009 Entropy Stereo Dystrybucja: www.entropystereo.com
Interpretacja: 
Realizacja: 
Kariera trębacza Bobby’ego Bradforda nie jest zbyt dobrze udokumentowana. Zaledwie kilkanaście płyt, choć na scenie muzyk ten działa już ponad 50 lat. To właśnie on był członkiem wielkiego kwartetu Ornette’a Colemana, zanim ten zaczął nagrywać swoje pierwsze albumy. Z tym większą radością powitałem zapowiedź płyty nagranej w czasie, kiedy Bradford prowadził swój głośny zespół Extet. Oto więc mamy rok 1977. Na scenie radiowej rozgłośni z Los Angeles – Pacific Airwaves – stanął kwartet: Bradford na trąbce, James Newton na flecie, a w sekcji rytmicznej: Richard Rehwald – bas i John Goldsmith – perkusja. Na skład nie musimy zwracać szczególnej uwagi, może poza Jamesem Newtonem. Nie dlatego, bynajmniej, że grają pomniejsi muzycy, ale ze względu na to, że formuła Extetu nie zakładała stałej obsady ani osobowej, ani instrumentalnej. Zawsze jednak towarzystwo starannie wybierał Bradford. Istotę stanowiło tworzenie muzyki w konwencji mniej lub bardziej swobodnej, w rozumieniu estetyki Zachodniego Wybrzeża lat 70. Nad całością unosi się duch free jazzu, ujętego w kompozycyjne ramy. Utwory są obszerne, zaimprowizowane z rozmachem i mają nieoceniony walor historyczny. Nie przeceniałbym wagi tego nagrania z perspektywy historii jazzu, ale tym, którym bliskie są czyste frazy kornetu Bobby’ego Bradforda, polecam ją bez cienia wątpliwości.
Autor: Maciej Karłowski
Źródło: HFiM 03/2010
