ECM 2012
Interpretacja: 
Realizacja:
Choć Billy Hart, 72-letni weteran jazzowej perkusji, mógłby odcinać kupony od swojej sławy, woli sobie wyznaczać ambitne cele i grać muzykę o otwartej formie, pełną zaskakujących pomysłów, smakowitych detali i barw. Właśnie taką znajdziemy na jego najnowszej płycie – „All Our Reasons”. Nagrał ją wspólnie z saksofonistą Markiem Turnerem, pianistą Ethanem Iversonem i basistą Benem Streetem. Mimo że Hart jest liderem, album stanowi wspólne dzieło czwórki indywidualistów z Iversonem i Turnerem na czele. To właśnie brzmienie saksofonu Turnera, przypominające do złudzenia klarnet, od razu zwraca uwagę słuchacza. Muzyka płyty jest jednolita, spójna, choć w charakterze wielostylistyczna. Z jednej strony mamy współczesny jazz akustyczny o bardzo indywidualnych rysach; z drugiej – czytelne nawiązania do konkretnych trendów (bop, West Coast, free) i nazwisk, np. do Coltrane’a – kompozycja „Ohnedaruth” jest oparta na motywach i harmoniach „Giant Steps”. Z kolei „Nigeria” Turnera przywodzi na myśl koncepcje jazzowych linearystów, zwłaszcza Konitza, Marsha i George’a Russella. Sam Turner nie naśladuje Trane’a (choć jest on jego bazą), bliżej mu do… muzyki klasycznej. Jego ton jest czysty, pozbawiony jazzowej chropowatości. Bardzo interesujący album, choć niektórym fanom muzyka kwartetu może się wydać zbyt wystudiowana i sterylna emocjonalnie.
Autor: Bogdan Chmura
Źródło: HFiM 10/2012
