Blue Note 2020
Muzyka:
Realizacja:
Kolejny album Billa Frisella utrzymany w charakterystycznej dla artysty estetyce „slow-jazzu”. Od akcji ważniejsze są tu przestrzeń, kolor i detal. Krążek wypełniają głównie utwory lidera; co prawda pojawiają się tematy „z zewnątrz” (Bacharach, Strayhorn), ale nie ma to większego znaczenia, gdyż zostały sprytnie wpasowane w ogólny koncept albumu. Frisell łączy tu co najmniej trzy składniki: jazz, bluesa i country. Nie faworyzuje jednak żadnego z nich. Co najwyżej tu i tam lekko akcentuje pewne ich elementy. I tak najbardziej jazzowo wypada „Valentine”. Jest tu temat (nieco monkowski w charakterze), stały puls, klasyczny walking basu, improwizacje sekcji i trzyczęściowa forma. Z kolei „Keep Your Eyes Open” i „We Shall Overcome” nawiązują bezpośrednio do country. Jedne kawałki mają zdefiniowany temat („Levees”), inne są zbudowane z drobnych motywów, które artysta łączy w linie i nakłada warstwami na tło tworzone przez bas (Thomas Morgan) i perkusję (Rudy Royston). W niemal wszystkich zredukowane są rytm, harmonia i dynamika, co otwiera pole dla swobodnej improwizacji i grania poza bitem. Cała opowieść, jak to u Frisella, rozgrywa się w wolnych tempach. Muzyka płynie spokojnym nurtem, bez zwrotów akcji i spiętrzeń ekspresji. „Valentine” to sama esencja muzyki Frisella. Miłośnikom mocniejszych wrażeń album może się jednak wydać cokolwiek monotonny.
Bogdan Chmura
