2008 Clean Feed Dystrybucja: Multikulti
Interpretacja: 
Realizacja:
Nic nie zapowiadało powstania tak znakomitej płyty. Formuła jest bowiem trudna, wymagająca wobec muzyków i ryzykowna. Sam Braxton, zamawiając studio, również nie przewidział, że cztery dni wspólnych nagrań z Joe Morrisem trzeba będzie opublikować w całości. I tak oto każdy dzień udokumentowano na odrębnej płycie i umieszczono w zawierającym 4 CD boksie. Dawka to, nie da się ukryć, spora. Za nagraniem nie wlecze się żadna legenda ani rzewna historia powstania. Ot, panowie chcieli po prostu ze sobą zagrać. Zapewne Morris bardziej niż Braxton, bo przecież prawie wszyscy chcą zagrać z Braxtonem. Można się poczuć osaczonym tym nieustannym dybaniem na każdą wolną chwilę. Koniec końców, nagranie się odbyło i okazało się świetne. Nie potrzeba tu bić piany i popisywać diagnozami dotyczącymi niezwykłej linearności Braxtonowskich improwizacji i zadziwiająco mądrego akompaniamentu gitarowego Morrisa. Nie potrzeba bredzić o wspólnocie artystycznej wizji, postmodernistycznej koncepcji uprawiania sztuki, głębokiej świadomości tradycji i jedności odczuwania kierunku muzycznej myśli. To zwykłe dyrdymały, które nie są w stanie nawet zasugerować piękna tej muzyki. Braxtonowsko-Morrisowskie improwizacje są do słuchania, a nie do ględzenia. To pisałem ja, Karłowski, słuchacz.
Autor: Maciej Karłowski
Źródło: HFiM 11/2009
