2008 Clean Feed Dystrybucja: Multikulti
Interpretacja: 
Kontrabasista Adam Lane ma szansę zostać ważną postacią progresywnego odłamu amerykańskiego jazzu. Fakt, że wydaje w portugalskiej oficynie Clean Feed, nie powinien nikogo dziwić, bo ostatecznie to właśnie w Europie panują korzystniejsze warunki dla jego muzyki. Choć w Polsce wiemy o nim niewiele, w USA cieszy się uznaniem, zarówno jako kompozytor, jak i instrumentalista. Studiował u Anthony Braxtona, Karla Heinza Stockhausena, a szlify mistrzowskie odbierał pod okiem włoskiego wirtuoza – Stephano Scodanibio. Jego płyty przykuwają uwagę krytyki, ale też chętnie kupują je słuchacze, o ile oczywiście ktoś im na nie zwróci uwagę. Z rozkoszą więc zwracam: drodzy czytelnicy, poświęćcie Adamowi Lane trochę cennego czasu. Warto, bo dobrze komponuje, świetnie gra na kontrabasie i potrafi skonstruować zespół, nawet jeżeli ma z nim później nie pojechać w trasę koncertową, pozostawiając po sobie zaledwie ślad fonograficzny. W tym przypadku współwinnymi owego śladu fonograficznego są: saksofonista altowy i klarnecista Mark Whitecage oraz perkusista Lou Grassi. W książeczce muzykę tria nazwano „Avant Swinging Bebop”. I rzeczywiście, można śmiało zaryzykować stwierdzenie, że została rozpięta pomiędzy tymi sposobami wyrażania myśli. Cokolwiek miałoby to znaczyć, mamy tu bardzo dobrą płytę. Nie odkrywczą, ale za to spójną, wyważoną, a także świetnie, choć nie audiofilsko nagraną. Mało?
Autor: Maciej Karłowski
Źródło: HFiM 11/2009
