Muzyka: Realizacja: Dotąd młody polski skrzypek, Adam Bałdych, nie zachwycał mnie zbytnio swymi studyjnymi nagraniami. O ile na koncertach z reguły wypadał fantastycznie, o tyle jego płyty pozostawiały mnie obojętnym. Brakowało mi w nich charakteru; nie przekonywały także kompozycje. „The New Tradition” pokazuje go jednak jako wrażliwego, wszechstronnego muzyka i kompozytora. Na dziewięć utworów z tego albumu aż pięć jest jego autorstwa. Zdumienie budzi jednak proweniencja pozostałych kompozycji. O ile wybór „Quo vadis” Zbigniewa Seiferta czy kołysanki „Sleep Safe and Warm” Komedy (najbardziej rozpoznawalny polski temat ostatnich 40 lat) nie budzą wątpliwości w przypadku skrzypka jazzowego, o tyle repertuar Tallisa czy Hildegardy z Bingen nie jest już oczywisty. O dziwo, wszystko to do siebie pasuje, nie tylko dzięki indywidualnemu językowi dźwiękowemu Bałdycha. Także współtworzący duet izraelski pianista Yaron Herman wnosi tu prawdziwie romantyczne uniesienie. Obaj muzycy dobrali się idealnie. Tworzą jeden muzyczny organizm, który zabiera nas w pełną niespodzianek dźwiękową podróż. Powstała z tego piękna i oryginalna muzyka, czasem tajemnicza, czasem poetycka – zawsze intrygująca
