EMI 2010
Interpretacja: 
„Fado Tradicional” jest podsumowaniem dziesięcioletniej działalności „księżniczki fado” – Marizy. To jednocześnie ukłon w stronę tradycji tego gatunku. Artystka wybrała utwory śpiewane kiedyś przez mistrzów fado, m.in. Amalię Rodrigues i Alfreda Marceneiro. Jest to zatem swoisty dialog z historią i teraźniejszością, przy zachowaniu klasycznych reguł interpretacji i ekspresji. Siła fado nie tkwi w muzyce jako takiej – melodyka, harmonia i rytm są bardzo proste – lecz w tekstach utworów i emocjach wykonawcy. Mariza w tej stylistyce porusza się sprawnie, choć trzeba powiedzieć, że stosowane przez nią środki są skromne. Fado często bywa porównywane z bluesem, ale to nadużycie. O ile bowiem blues wciąż się rozwija, stanowiąc ważny składnik jazzu i bazę rock and rolla, o tyle fado pozostaje w stadium „pierwotnym”. Być może kierunek ten czeka na swojego Piazzollę. Kogoś, kto uczyni z niego muzykę artystyczną. Na płycie, dość monotonnej, są jednak dwie perełki: „Ai, Esta Pena De Mim” (w połowie zaśpiewana a cappella) oraz „Promete, Jura” z udziałem Artura Batalhy, wokalisty, którego sugestywny, nieco surowy i nasycony emocjami głos wyraża ideę fado o wiele pełniej niż gładkie interpretacje Marizy.
Autor: Bogdan Chmura
Źródło: HFiM 12/2011
