Michał Dziadosz

Przez lata historii rocka mieliśmy do czynienia ze zmienną, którą można porównać do literackiej sinusoidy Krzyżanowskiego – teorii opowiadającej o cykliczności trendów na linii racjonalizm-intuicja, humanizm-teocentryzm, życie-śmierć, pragmatyzm-romantyzm. Otóż w muzyce po okresach garażowych, w których prym wiodą zbuntowane dzieciaki, do głosu dochodzą dojrzali, biegli instrumentaliści. I tak w kółko.

Andrzej Majewski to były wokalista zespołu… Mafia. Nie regulujcie odbiorników. Kiedy Andrzej „Piasek” Piaseczny rozstał się z kapelą na rzecz kariery solowej, w Mafii śpiewał właśnie Majewski.

„Gaude” to cudownie zamglone granice muzyki klasycznej i elektronicznej, współczesnej i dawnej. Spotykają się tutaj trzy światy: doskonały głos Michała Sławeckiego, subtelna wiolonczela Mateusza Kwiatkowskiego oraz syntetyczne tło, brzmienia, efekty i produkcja Konrada Kucza. Z tradycyjnego punktu widzenia tego rodzaju synkretyzmy to koszmar.

Okładka sprowadza odbiorcę na manowce. Wydawać by się mogło, że zespół operuje w estetyce synth wave’owej, a tymczasem mamy do czynienia z mieszanką klawiszowych przestrzeni, kobiecych wokali i przesterowanych gitar. Czyli czymś na pograniczu hard rocka, soft metalu i melodyjnego popu.

Do „Trenów” Jana Kochanowskiego mam stosunek szczególny. Uważam, że cykl nie jest do końca rozumiany i doceniany w swojej wybitności. To po pierwsze.

W wydaniu marcowym przedstawiliśmy płytowe zaszłości. Tym razem, dla odmiany, same nowości. Oto kilka albumów tak gorących, że aż parzą.

W naszej niedawnej historii był taki moment, że ludzie zaczęli traktować koronawirusa jako usprawiedliwienie wszystkiego. Nie wyprodukowano, bo pandemia. Nie dowieziono, bo pandemia.

Sześcioro kompozytorów, sześć kompozycji, dwie instrumentalistki i dwa instrumenty. Choć to ostatnie… nie do końca. W niektórych utworach pojawiają się bowiem dodatki pod postacią rożka angielskiego, fortepianu preparowanego czy elektroniki.

Album „Impressions” prezentuje utwory na akordeon solo autorstwa polskich kompozytorów. Niektóre zostały napisane specjalnie dla Pawła Zagańczyka. Inne skomponował główny bohater płyty.

Requiem Records słynie z wydawnictw przemyślanych, starannych, nietypowych, a jednocześnie – pomysłowych. W swoim oddzielnym labelu Opus Series skupia się na różnych odcieniach muzyki klasycznej. Tak też się dzieje w tym przypadku, choć sformułowanie „różne odcienie” powinno tu zostać uwypuklone.

Oto garść płyt, o których z różnych powodów nie zdążyliśmy jeszcze napisać. Ale nic straconego! Resoraki – Horyzonty Zaszłość z późnej wiosny 2023.

Oto garść płyt, o których z różnych powodów nie zdążyliśmy jeszcze napisać. Ale nic straconego! Brzmienia mocniejsze Atan Ugly Monster „Ugly Monster” to zaszłość z jesieni 2022.