Hanna Milewska

Najprościej powiedzieć o niej: piosenkarka, lecz prześpiewała niewiele więcej niż połowę życiorysu – 49 z 92 lat. I chociaż przestała występować, do końca pozostała artystką życia – osobą aktywną, kreatywną, pomocną i samodzielną. Nakreślić jej portret – to opowiedzieć o polskiej muzyce, nie tylko rozrywkowej.

Łukasz Macioszek jest wirtuozem dwóch spokrewnionych instrumentów: kontrabasu oraz violone (barokowy protoplasta kontrabasu). Repertuar swojej pierwszej solowej płyty ułożył z sonat na kontrabas i fortepian, skomponowanych w wieku XX przez twórców, których nazwiska niewiele mówią melomanom, a którzy z pewnością zasługują na uwagę. To Włoch Giuseppe Maria Marangoni (1866-1945), Austriak Norbert Sprongl (1892-1983) i Węgier […]

„Moja praca wynika z pytań. Zawsze zaczynam od stanu niewiedzy. […] Coraz bardziej zdaję sobie sprawę z jednej cechy, którą posiadam: mojej podmiotowości.

Pedagodzy uczelni artystycznych, pokonując kolejne stopnie w karierze naukowej, są zobowiązani udokumentować własne dokonania. Wokaliści i instrumentaliści demonstrują nagrania płytowe, najczęściej trzymając się bezpiecznego repertuaru. Przedstawiany tu album jest wyjątkowy.

Film jest sztuką iluzji, opera – również, zatem płyta „Movie and Opera Songs” musi coś z niej zawierać. Wbrew wrażeniu stwarzanemu przez tytuł, w programie znalazły się: jedna aria operowa („Lascia ch’io pianga” z „Rinalda” Haendla), jedna piosenka filmowa („Skyfall”, tutaj w opracowaniu na duet) oraz jedna z musicalu („Tonight” z „West Side Story”). Pozostałe […]

Seria „Małe monografie” Polskiego Wydawnictwa Muzycznego liczy już około dwudziestu pozycji – portretów kompozytorów. Kolejnością wydawania książek nie kieruje chronologia dziejów muzyki. Nie obowiązuje też ranking „ważności” twórców, wynikający z długości haseł w encyklopediach.

Przed kilkoma laty Polskie Wydawnictwo Muzyczne zainaugurowało serię książek o operze – portretów polskich twórców sceny operowej – gwiazd, mistrzów, autorytetów, inspiracji. Kolejne tomy serii poświęcono sylwetkom śpiewaków (Aleksandra Kurzak, Jerzy Artysz, Tomasz Konieczny) i reżyserów (Michał Znaniecki, Marek Weiss). Niemal wszystkie publikacje mają formę wywiadu rzeki, z udziałem krytyków muzycznych w roli „akuszerów” rozmowy.

Oprócz liturgicznego (nabożeństwo do Męki Pańskiej), słowo „pasja” ma kilka znaczeń: zamiłowanie do czegoś, silne wzburzenie, dzieło artystyczne poświęcone męce Chrystusa. Z nimi wszystkimi była związana aktywność Andrzeja Chłopeckiego (1950-2012) – muzykologa, krytyka, organizatora życia muzycznego. Z wieloznaczności pojęcia pasji czerpał inspirację, energię i kreatywność.

Luciano Berio zaliczał transkrypcje do muzycznych „przekładów” – ekwiwalentów danej treści muzycznej, wyrażonych przez inną obsadę wykonawczą lub formę. Wojciech Fudala i Michał Rot wolą nazywać zjawisko transkrypcji „transfiguracją”, czyli przeobrażeniem. W tym ujęciu muzyka staje się jakby żywym podmiotem, który przybiera inną postać, a demiurgiem tej przemiany jest aranżer – artysta o wielkiej wyobraźni […]

Czy śpiewanie – w operze, w filharmonii – jest poważnym zajęciem? Czy daje życiową specjalizację, zapewnia utrzymanie rodzinie? Czy ukończenie wydziału wokalnego średniej szkoły muzycznej (cztery lata nauki) lub akademii muzycznej (sześć lat studiów) zapewnia etat choćby w chórze, nie mówiąc o karierze solowej?

Damian Kurek, wykładowca poznań­ skiej Akademii Muzycznej i solista Filharmonii Poznańskiej, gra na trąbce od ósmego roku życia. Z tym instrumentem związał edukację, a później drogę zawodową. Na omawianej płycie towarzyszy mu pianistka Maria Rutkowska (pedagog tego samego konserwatorium), która najczęściej wystę­ puje z… klarnecistami i trębaczami.

Niemal trzydzieści lat temu ukazało się słynne „Officium”, na którym średniowieczna polifonia wokalna w wykonaniu The Hilliard Ensemble stopiła się z jazzowymi improwizacjami norweskiego saksofonisty Jana Garbarka. Patronem nagrania był Manfred Eicher – szef niemieckiej oficyny ECM. Wytwórnia otacza także producenckimi skrzydłami najnowsze progresywne przedsięwzięcie – płytę „Stravaganze consonanti”, czyli mniej więcej: „Dziwności dobrze współbrzmiące”.