Düsseldorf - Aüskulti
- Kategoria: Pop/rock
Requiem Records 2017
Muzyka: 
Realizacja: 
Na pierwszy rzut ucha to typowy, wtórny i z lekka męczący industrial. Na kolejne… dzieje się tu naprawdę dużo. I choć muzyka sprawia wrażenie odhumanizowanej, mieszka w niej niejeden duch. Płyta ma charakter retrospektywny i dla osób, które nigdy o Düsseldorfie nie słyszały, może być niezłym vademecum twórczości śląskiego zespołu. Mamy studyjne nagrania z różnych lat, ale też fragmenty koncertów oraz… prób. O dziwo jednak da się tego słuchać, bo całość spina przyzwoity master. Można uznać, że to podsumowanie pierwszych 28 lat działalności zespołu. Nie jest to muzyka lekka i łatwa, ale fanom gatunku może sprawić przyjemność. A jeśli ktoś lubi synth pop czy new romantic i potrafi sobie wyobrazić wrażliwość tych gatunków przeniesioną na bardziej surowy grunt – również odnajdzie tu coś dla siebie. W motorycznych strukturach utworów kryje się bowiem wiele pięknych melodii. Tylko trzeba do nich dobrnąć. Czy warto? Jeśli macie czas i otwarte umysły – jak najbardziej. Jeśli któryś z tych warunków nie jest spełniony, znajdzie się wiele innych, mniej wymagających wydawnictw. Ale ogólnie to ciekawa i wartościowa pozycja
Michał Dziadosz
Źródło: HFiM 02/2018
The Vamps - Night & Day
- Kategoria: Pop/rock
Virgin EMI Records 2017
Muzyka:
Realizacja:
The Vamps to kolejny boys band z Wielkiej Brytanii. Tworzą go Connor Ball (bas), Tristan Evans (perkusja), James McVey (gitara prowadząca) i Brad Simpson (gitara rytmiczna). Nazwiska członków podaję celowo, bo pewnie jeszcze nieraz o nich usłyszymy. Niewykluczone, że wkrótce zaczną występować samodzielnie, jak to zrobili ich słynni poprzednicy – Gary Barlow i Mark Owen z Take That czy Niall Horan z One Direction. Muzykalni Brytyjczycy niedawno skończyli po 20 lat, a swój debiutancki album „Meet the Vamps” (2014) nagrali jeszcze jako nastolatkowie. Mimo że wkroczyli w trzecią dekadę życia, ich głosy nie nabrały do końca dojrzałej męskiej barwy. Również ich repertuar na omawianym krążku, trzecim w studyjnej dyskografii, trudno nazwać całkowicie dorosłym. Stąd The Vamps podobają się głównie nastolatkom, chociaż ich poczynania, zwłaszcza od strony businessowej, rozwijają się całkiem profesjonalnie – założyli już własną wytwórnię Steady Records. „Night & Day” składa się ze skocznych, dyskotekowych kawałków, w dużej mierze opartych na elektronice. Otwiera go singlowy przebój „Middle of the Night”, a po nim następuje kolejny hit – „All Night”. W obu muzykom towarzyszą znani goście. W pierwszym – Martin Jensen, a w drugim – Matoma.
Grzegorz Walenda
Źródło: HFiM 02/2018
Mercury Music Group 2017
Muzyka:
Realizacja:
Urodzonego w Sarajewie muzyka znają u nas wszyscy melomani, zwłaszcza po jego współpracy z Kayą i Krzysztofem Krawczykiem. Dla porządku przypomnę, że pierwsze sukcesy odnosił w latach 70. XX wieku w jugosłowiańskiej formacji rockowej Bijelo Dugme. Później udało mu się podbić serca kinomanów muzyką do kilku obrazów Emira Kusturicy. Krążek „Three Letters From Sarajewo” nie zaskakuje. Nadal mamy do czynienia z ludową muzyką z rodzinnych stron autora, przez niego ułożoną (w większości) lub przynajmniej zaaranżowaną, jak w przypadku tradycyjnego utworu „Mazel Tov”. Dominującym instrumentem jest gitara, choć gra się tu niemal na wszystkim. Tak się zwykle dzieje w przypadku muzyki świata, a tej na płycie Bregovića nie brakuje. Już sam fakt, że album nagrywano w Tel Awiwie, Paryżu, Tuzli (BiH) oraz Belgradzie, sugeruje, że otrzymamy muzykę różnorodną pod względem korzeni kulturowych. Dodatkowych atrakcji dostarcza udział oryginalnych muzyków: Algierczyka Rachida Tachy, hiszpańskiej wokalistki Bebe czy izraelskiego rockmana i muzyka folkowego Asafa Avidana. Płyta idealna dla miłośników brzmień orientalnych, pulsujących światowymi rytmami.
Grzegorz Walenda
Źródło: HFiM 02/2018
Maroon 5 - Red Pill Blues
- Kategoria: Pop/rock
Interscope Records 2017
Muzyka:
Realizacja:
Maroon 5 to amerykańska formacja pop-rockowa, z wokalistą Adamem Levine’em na czele. Jej produkcje są zróżnicowane pod względem nastroju, choć ze wskazaniem na potrzeby tanecznego parkietu. W tym kontekście najnowsza płyta „Red Pill Blues” nie zaskakuje. Zawiera zarówno melodyjne kawałki do wieczornego relaksu, jak i rytmiczne nagrania do dyskoteki. Znajome klimaty nie świadczą jednak, że zespół stanął w miejscu i przestał się rozwijać. Na nowym wydawnictwie znajdują się bowiem elementy, które dowodzą, że Maroon 5 nie osiedli na laurach i bacznie śledzą aktualne trendy. Te zaś nakazują zapraszać do studia scenicznych konkurentów i rapować do podkładu muzycznego. Przy tytułach nagrań znalazły się więc nazwiska lub pseudonimy słynnych gości. W utworze „What Lovers Do” śpiewa Sza, a w kilku innych występują Julia Michaels, Lunchmoney Lewis, ASAP Rocky i Kendrick Lamar. Trzej ostatni to, a jakże, raperzy. Członkowie Maroon 5 wsparli się znanymi nazwiskami, postarali o chwytliwy repertuar i sprawnie go wykonali. Luksusowa edycja albumu zawiera bonusowy krążek z nagraniami koncertowymi.
Grzegorz Walenda
Źródło: HFiM 02/2018
DragonForce - Reaching Into Infinity
- Kategoria: Pop/rock
earMusic 2017
Muzyka:
Realizacja: 
DragonForce przez większą część swojej kariery wzbudzał skrajne emocje. Ich przerysowany power metal, bazujący praktycznie w całości na popisach gitarowych, przysporzył im rzeszy fanów i tyleż samo przeciwników. Zespół od kilku lat wycofuje się ze swej niszy na rzecz bardziej stonowanej klasyki gatunku. Jego najnowsze wydawnictwo kontynuuje tę tendencję. „Reaching Into Infinity” to porcja chwytliwego i solidnego power metalu. Wśród utworów charakterystycznych dla gatunku twórcy przemycili kilka interesujących eksperymentów z thrash, a nawet death metalem. Umiejętności muzyków nie wyparowały, ale popisy nie przesłaniają już treści utworów. Jedyny problem polega na tym, że scena, na której grupa się pojawia, jest dość zatłoczona. I choć wcześniejsze dokonania DragonForce odpychały część odbiorców, to jednak plasowały zespół we własnej, odrębnej kategorii. Na „Reaching Into Infinity” muzycy, naprawiając to, na co narzekali malkontenci, w pewien sposób pozbawili się wyjątkowości. Stonowanie kompozycji i trzymanie gitarowych solówek na wodzy mogą sprawić, że muzyka DragonForce przypadnie do gustu szerszej publiczności. Z drugiej strony, prawdopodobnie nie zachwyci starszych wielbicieli. Nie zmienia to faktu, że mamy do czynienia z jedną z lepszych płyt w tym gatunku od dłuższego czasu.
Karol Wunsch
Źródło: HFiM 01/2017
Alice Cooper - Paranormal
- Kategoria: Pop/rock
earMusic 2017
Muzyka:
Realizacja:
Nie wszystkie gwiazdy rocka umieją się starzeć z godnością. Wielu muzyków odeszło w niepamięć, ponieważ nie potrafili już zaoferować nic odkrywczego. Wydawało się, że do tej grupy zalicza się także Alice Cooper, jednak „Paranormal” udowadnia, że akurat on ma jeszcze coś do powiedzenia. Próżno szukać tu kolejnego „Poison” czy „No More Mr. Nice Guy”. Nie znajdziemy także przełomowych pomysłów. Jednak album broni się kilkoma ciekawymi zagrywkami gitarowymi, unikalną atmosferą, wpadającymi w ucho motywami oraz produkcją odwołującą się do przeszłości, lecz nie straszącą garażową jakością. Nie ma w tym większej filozofii, jest natomiast przyzwoity hard rock. Część kompozycji wydaje się nieszczególnie trafiona. Niektóre nieco się ciągną, czasem przynudzają melorecytacją, lecz wpadek jest na tyle niewiele, a prostej przyjemności ze słuchania na tyle dużo, że całość składa się na bardzo miłe doświadczenie. „Paranormal” to zdecydowanie nie materiał na płytę roku. Trudno też powiedzieć, że to klasyk, którego wszyscy powinni posłuchać. Jest to jednak zdecydowanie jedna z lepszych propozycji dla każdego, kto ma ochotę spędzić przyjemny wieczór z klasycznym rockiem.
Karol Wunsch
Źródło: HFiM 01/2017
