Nówka, jak to często u mnie bywa, nagrana circa 50 lat temu (jeżeli mowa o jazzie), a właściwie nawet prawie 60. Trębacz Booker Little był następcą Clifforda Browna: grał z Maxem Roachem i zmarł jeszcze młodziej (w wieku 23 lat). Zdążył nagrać też kilka płyt autorskich i wystąpić na genialnych koncertach "At the Five Spot" z Ericem Dolphy. Obydwu panów zaprosił do nagrania swojej ostatniej płyty "Out Front", co dało bardzo ciekawą mieszankę dawnego z nowym. Żeby się nie przemęczyć, skopiuję cały skład, bo każde nazwisko jest warte uwagi:
Booker Little - trumpet
Julian Priester - trombone
Eric Dolphy - alto saxophone, bass clarinet, flute
Don Friedman - piano
Art Davis (tracks 1, 3 & 7), Ron Carter (tracks 2 & 4-6) - bass
Max Roach - drums, timpani, vibraphone
Czynnik tradycyjny (roachowski) jednak przeważył i tylko solówki Dolphy'ego przyjemnie zgrzytają. Odnoszę wrażenie, że utwory nr IV i V zapowiadają rychłą śmierć Bookera, który cierpiał na chorobę zwaną uremią lub mocznicą. Pozostałe to coś w rodzaju hard bopu nadgryzionego przez free.

Będzie nie na temat albowiem na mojej półce stanie dziś ... powstań - NAD C-320 - spocznij
Zakup w sumie nie dla mnie ale chwilę się pobawię. Zawsze to okazja do zabawy w "a jak zagra ten kawałek ?" co skutkuje wyciąganiem/przetarciem kurzu płyt niemal zapomnianych, których nie wyciągamy z różnych przyczyn, a bo się obsłuchały się, a bo stanowią zbyt daleko idącą awangardę dla domowników albo ... trochę wstyd przy nich puścić.

słuchałeś już 320 ,? jak zderzenie z legendą , na pierwszy miałem eltaxy 3+ i ampli 7225pe ależ to grało, chyba tylko w mojej pamięci ,

Bardzo dobrze, zwłaszcza jak za pincet (dosłownie) złotych. Jedyna "wada" to strasznie szybki przyrost głośności. Nie wiem poco jest reszta skali skoro wystarcza zakres raptem do 10-11 i to jest maks, bo natężenie dźwięku robię się takie, że szkoda głośników. Brzmienie z wykopem, masywne, basu momentami wręcz za dużo i trzeba albo przestawiać kolumny albo samemu iść bliżej środka pokoju, ale barwa i kontrola całkiem całkiem, szczegóły w średnicy i sopranie też, jak ma być dźwięcznie to jest, przynajmniej na moich paczkach. No nie mam zastrzeżeń i aż mi go trochę było żal oddawać, ale jak pisałem, to nie dla mnie. Grunt, że trafił pod znajomą mi strzechę i będzie tam cieszył uszy razem z miszynkami 702, czyli klasyczny zestaw za tysiaka.

Przeleciałem przy tym przez ok.1/10 płytoteki - były dżezy, była techniawa i wyuzdana jej krzyżówki z dżazem. Poszły też kultowe rzeczy, strejsi, depesze, i źdzebko klasyki np. A.Jarzębski - Tamburetta - jakiż to jest świetny kawałek, zwłaszcza do puszczania z rana z gałką na 11 Pobudka murowana. W "szopenie" też było nieźle (mam kilka rzezy granych przez Blechacza i Anderszewskiego) aczkolwiek przy fortepanie przydałoby się chyba jednak nieco więcej ogłady, ale możliwe, że poprostu przesadziłem z głośnością o co, jak już pisałem, było niezmiernie łatwo.

Zauważyłem też pewien efekt z którego zdawałem sobie sprawę, a i tak mnie n zaskoczył. Otóż mając nowy klocek i "siadając" do słuchania kolejnych płyt w pewien sposób wyczulamy się na wszystko i choć przecież znam swoje nagrania od wielu, wielu lat to i tak złapałem się na tym, że jakiś szczególik to tej pory mi umykał, a na NAD-zie go usłyszałem. Potem jak przepiąłem się na mojego Labka, też go usłyszałem ale z jakichś przyczyn nie zwracałem do tej pory na niego go uwagi. To najczęściej dotyczyło barwy jakiegoś instrumentu w tle, albo w ogóle czegoś "nowego" co było tam od zawsze ale zawsze się maskowało. Polecam zatem słuchać wszystkich "gęstych" aranżacji częściej i może z zastosowaniem "sztuczki", że niby mamy coś nowego w torze audio. Skoro cały aparat słuchowy i interpretacji tego co słyszymy oszukuje nas to może i my możemy trochę "jego" pooszukiwać.

Odnośnie tych "szczególików" lub niuansów - sprzęt owszem ma wpływ ,ale w przypadku płyt również wydania .Płyty japońskie brzmią nieźle niektóre lepiej niż ich europejskie odpowiedniki ,są też takie sytuacje kiedy jest kilka taśm matek (tutaj chodzi mi szczególnie o starsze płyty ) i końcowy efekt może być różny na różnych płytach

John tak ładnie opisałeś tego nadzika że zamiast kupić coś porządnego znowu zacznę grzebać w klockach za 500 , już a może C352 ? , było napisać że nie gra tylko skrzypi i dudni

przemko77 napisał: Odnośnie tych "szczególików" lub niuansów - sprzęt owszem ma wpływ ,ale w przypadku płyt również wydania .Płyty japońskie brzmią nieźle niektóre lepiej niż ich europejskie odpowiedniki ,są też takie sytuacje kiedy jest kilka taśm matek (tutaj chodzi mi szczególnie o starsze płyty ) i końcowy efekt może być różny na różnych płytach

Powiedzmy, że nie bawiłem się w liczenie diabłów na czubku igły. Wydań japońskich nie mam i nie będę miał bo to przerost formy nad treścią, zawyżone koszty i dziwne znaczki na okładce. Poza tym oglądając stronkę DR Database mam wrażenie, że japońskie wydania jednak wcale lepsze nie są. Problem jest jeszcze taki, że wielu moich płyt w wydaniu japońskim zwyczajnie nie ma i nie będzie. Poniekąd w końcu mamy normalną sytuację i jedno wydanie płyty, a nie 4, 5 czy ileś tam równoczesnych i na dodatek różniących się ilością lub kolejnością utworów co w przypadku płyt JP i US nie raz miało miejsce. Japończycy są świetni w robieniu marketingowej otoczki i promowaniu swoich produktów jako najlepszych na świecie niestety/stety tak nie jest.

Tym razem nówka jest prawdziwa, tegoroczna. Sławek Jaskułke postanowił zmierzyć się z legendą "Astigmatic" i skomponował muzykę, w której są strzępy kompozycji Krzysztofa Komedy i trochę jego ducha ("dusza z kroplą sadła, nitką mięśni"). Gra sekstetu nie ma wiele wspólnego z oryginałem - na szczęście, bo lidera stać na cos więcej niż twórcze kopiowanie. Co w pełni wykorzystał, w dodatku angażując młodych muzyków. Swoją drogą, jeżeli płyte usłyszy Manfred Eicher, to pewnie niedługo zespół będzie miał sesję w Oslo.

Od czasu gdy Marcin Masecki zajął się dziwactwami, Sławek jest chyba pianistą-liderem numer jeden swojego pokolenia (30-40). Bo niezrównanym pianistą-nieliderem jest dla mnie Domink Wania.

jazzsoul.pl/2018/07/07/komeda-recomposed...skulke-juz-dostepny/

www.jazzpress.pl/koncerty/2625-slawek-ja...mposed/event_details

(póki za podawanie linek nie trzeba płacić, to tak na bogato)

Trochę monotematycznie ale taki miałem nastrój , pierwsza moja płyta ABBy
trochę reklamy ? z allegro ''APOGEUM MUSIC '' używane w opisie bdb rzeczywiście bez rys jak nowe , może ktoś sobie coś znajdzie 150 stron na allegro !! ,

Będąc (wcale nie-młodą i tym bardziej nie-lekarką) dziś w "Biedronku", jak zwykle zapuściłem "żurawia" czy aby nie ma kolejnego wysypu winyli (jeszcze nie ma, ma być od 17.09).
Znalazłem za to dwie zacne pozycje na CeDe.
Wśród badziewia typu dysco-błysco-biedsiada-polo wyczaiłem dwa rodzynki, każdy za cenę paczki fajek.
"Historia podwodna" Lecha Janerki - wyd. z 2003 przez A.A.MTJ - 24 bit remaster - o dziwo mono, tak to zostało wydane. Wiem, że na oryginalnym labelu Tonpresu z epoki było "stereo" jak byk, ciekawe jak dwa inne wznowienia tej płyty na CeDe?
Choć tak naprawdę nic a nic nie przeszkadza mi mono, tym bardziej, że brzmi to bardzo dobrze.
Drugi strzał to Brygada kryzys, czarna, pierwsza. Ta brzmi jeszcze lepiej (też 24bit remaster i też z 2003 ten sam wydawca).

A kurde byłem w biedronce ale jak dzikus polowałem na tanie żarcie i zapomniałem o ''kulturze'' , patrzyłem ze 2 płytki by wybrał

Nie wiem czy to będzie spamowanie czy nie ale muszę napisać. Jarek czytając posta obsmarkałem się ze śmiechu. Uwielbiam ten typ humoru, gęba mi się cieszy tak że żona zapytała co jest grane?
A info o winylach od 17.09 zakonotowalem i postaram się „ nie przeoczyć kultury podczas polowania na tanie żarcie „

Jarek2176 napisał: A kurde byłem w biedronce ale jak dzikus polowałem na tanie żarcie i zapomniałem o ''kulturze'' , patrzyłem ze 2 płytki by wybrał

W Biedronce trzeba się rozglądać nie tylko w poszukiwaniu strawy duchowej i cielesnej.

"Tajemniczy stwór pojawił się w elbląskiej Biedronce. Jeden z jej klientów podczas robienia zakupów nagle zaczął przed czymś opędzać się z obrzydzeniem. Jak opowiadają nam ludzie, którzy wiedzieli to przedziwne zjawisko, młodego mężczyznę zaatakowało coś przypominającego egzotycznego skorpiona".

www.se.pl/wiadomosci/polska/eksperci-i-s...-QLjU-1kp3-ZcKo.html

A więc już nie tylko stołeczny pyton grasuje po Generalnej Guberni kraju na Wisłą. Bo mamy jeszcze kangura - uchodźcę z Niemiec:

www.radiowroclaw.pl/articles/view/80665/...egzotyczne-zwierzeta

Słucham sobie Perfectu z biedronki zmastrowanego , sprzęt mam z du..py ale na ucho jest szczegół ,wokal trochę wycofany choć moje kolumny teraz wypychają go mocno , i niektóre instrumenty mocno siedzą w kolumnach, może tyko tak mi się wydawa przez ten napis ''remastered''

Z biedrony dziś przytargałem dwa winyle. Okazało się, że dzisiejsza podaż nie ujawniła nic nowego, czego już wcześniej biedronek nie oferował.
Jednak to i owo kiedyś umknęło a niebagatelne to pozycje:
Franio Z. i "Hot Rats" (okładka gatefold) i Mike O. "Killing Fields" (ta w wersji 180g)
Na oko równiutkie, czyściutkie - cymesik.
Jak grają, jeszcze nie wiem ale jeszcze dziś odpalę.
(cena jeszcze bardziej zachęcająca - 39,9 zł.)
Okazuje się też, że uczynkiem tym uczciłem dziś dokładnie 87 rocznicę światowej premiery winylowej, drobnorowkowej płyty na 33 1/3 R.P.M.