Znalazłem przypadkiem to nagranie:

i przypomniałem sobie historię sprzed wielu lat. Otóż ta płyty została wydana w PRL-u, co nie było taką oczywistą sprawą, bo wprawdzie Al Saxon gigantem światowej wokalistyki nie był ale zawsze to jednak Zachód. Na okładce płyty było napisano drobnym druczkiem "Al Saxon sings" i wielkimi literami "Frank Sinatra". W dodatku umieszczono na niej zdjęcie jednego z nich, dla ułatwienia dodam, że nie był to Al Saxon. I w jednym piśmie (nie pamiętam jakim, może w "Perspektywach") ukazała się recenzja tej płyty i jej autor sądził, że śpiewa na niej sam pan Franek. Pamiętam nawet fragment, w którym autor stwierdził, że FS pokazał swój pazur. Kiedy sprawa się rypła, to zamiast zapaść się pod ziemię, bronił się, że Al Saxon świetnie udawał Sinatrę, a on nie należy do tych recenzentów, który sugeruje się tym co napisano na okładce.

A sama muzyka rzyci nie urywa, choć też nie boli. Specjalnie nie zachęcam ale gdyby ktoś chciał czegoś posłuchać, a wokół tylko Ralph Kamiński, T.Love i Popek (ale nie Krzysztof), to można. Przy zespołach Krzysztofa Popka ( zwłaszcza tym ) już rekomendowałbym inny wybór.

Kiedyś kupiłem se czteropak z muzyką wykonywaną przez zespoły Michela Lagranda , na której w ogóle nie ma jego kompozycji. Stwierdziłem to po fakcie ale bardzo się nie rozczarowałem, bo wiedziałem, że tam jest najważniejsza płyta czyli Legrand Jazz

Kto gra (choć nie wszyscy naraz) można se przeczytać tutaj:
www.allmusic.com/album/legrand-jazz-mw0000188286
Jeżeli komuś nie wystarczy, to sam sobie winien, a ja dodam, że jakość muzyki jest adekwatna do nazwisk. Płyta godna polecenia zwłaszcza tym, którzy lubią duże (jak na jazz) składy ale trochę im się opatrzyło klasyczne bigbandowe brzmienie, a Gil Evans jest za mało poukładany i elegancki.

Wyciągnąłem z przepastnych magazynów "Extended Play" kwintetu Dave'a Hollanda. To nagranie na żywo ze słynnego "Birdlandu", co ma niestety jeden plus ujemny: mimo że płyta została wydana przez ECM, to brzmienie jest jak z Blue Note, if you know what I mean. W studyjnych nagraniach mistrzów od Manfreda nie spotkałem się z przypadkiem, żeby bas brzmiał tak głucho jak w tym nagraniu. Aż musiałem sprawdzić i miałem rację - to nie inżynier Kongshaug siedział przy suwakach. Co potrafi mięsisty bas lidera można przekonać się z grubsza tylko przy solówkach. Perkusja Billy'ego Kilsona też nie brzmi nadzwyczajnie, choć z czasem jedno i drugie trochę się poprawia. Z to muzyka - palce lizać i obgryzać. Namiastkę można znaleźć tutaj:

(to ostatni utwór na płycie). Dwugłos Robina Eubanksa (kanał lewy) i Chrisa Portera (kanał prawy) jedyny w swoim rodzaju - niby osobno ale razem. I te cytaciki nienachalnie wplecione w solówki.

wczoraj słuchałem: tides from nebula - "aura", moja ulubiona ich płyta,
które wedle jakiejs tam recenzji nie powinna wogóle mi sie podobać, bo nudna i wtórna, i może dalego właśnie mi się podoba, i potem za sprawą polecanek spotify przypadkiem natrafiłęm na zespół
oh hiroshima,
a potem to juz poszło jak z górki,
silent islands, those who ride with giants, sleepmakeswaves, darkfield
i jeszcze inne zespoły z gatunku zwango post rock (cokolwiek to znaczy) spotify montuje mi na bierząco listę, posłucham tej skaładanki parę dni, i wyłowię z tego jakieś całe płyty do słuchania,
ciekawa wycieczka muzyczna, bo dwa dni temu miałem fazę na napalm death,

Z uwagi na zakup nowego RCA Viablue nf-s1 quattro silver poszła w ruch cała płytoteka
Tangerine Dream - Best of

Tangerine Dream -- Phaedra

CLANNAD :
Clannad – 1973
Clannad 2 – 1975
Dúlamán – 1976
Crann Úll – 1980
Fuaim – 1982
Magical Ring – 1983
Legend – 1984
Macalla – 1985
Sirius – 1987
Atlantic Realm – 1989
The Angel and the Soldier Boy – 1989
Anam – 1990
Banba 1993
Lore – 1996
Landmarks – 1997
Nádúr – 2013

Nowości sobie słucham,

troche singli, wkrótce będą nowe płyty od Alcest, Rotting Christ, My dying bride

a są juz do posłuchania:

„Taki jak ja” — debiutancki album Krzyśka Sokołowskiego — 10 utworów z pogranicza rocka i heavy metalu z polskimi tekstami.
Porównują go do Bruce Dickinson i mają racje, na tym solowym albumie wokalista znany z "Nocny Kochanek" smęci tak samo jak Bruce na swoich solowych albumach
Czyżby to dlatego , że starał się, i przedobrzył, zrobił płytę "zbyt serio"? Być może, szkoda. Z kochankiem nawet jak teksty jajcarskie to czasem możen wychwycić tam poważniejsze rzeczy przekazywane przez wokalistę, nie tylko chlanie i "dupeczki". Tutaj jest za smętnie/poważnie trochę jakby na siłę.


Judas Priest - "Invincible Shield", album nowy (najnowszy, sprzed dwóch dni) a jakby stary, klasyczne hewi metalowe granie, bez udziwnien i kombinowania. Świetne do biegania. Mocno energetyczne. Wiedzą jak to robić. Bardzo fajna płyta jak ktoś lubi takie klimaty.
Ktoś może narzekać, że torchę wtórne, ale to Judas Priest, tak ma być.
Czy tylko mi się wydaje, ze oni są jakoś tak troche niedoceniani są w porównaniu np. z takim Iron Maiden?

Enslaved – "Heimdal", eh, jakoś nie trafia do mnie ta płyta.

Bruce Dickinson "The Mandrake Project" dziwnym zbiegiem okoliczność, Dickinson wypuścił nowy solowy album i wiecie co? Sokołowski dużo lepszy przesłuchałem dwa razy wam odradzam, szkoda czasu.


George Benson - "Breezin" rewelacja,
po raz kolejny Rick Beato poprzez wywiad na swoim youtube poszerzył moje muzyczne horyzonty.
wywiad -


Bardzo mi podpasowała ta płyta w to powolne sobotnie przedpołudnie.
coś mi się wydaje, że algorytm spotify mi całkowicie zgłupie, ostanio tez troche klasyki polubiłem

George Benson - posłucham tez innych płyt, taki mam plan.

Hania Raniszewska...w zasadzie wszystko po kolei i dla kontrastu, w ramach reminiscencji z lat młodości, Visage z debiutanckiego albumu.
Zapomniałem, że mieli fajny kawałek "Fade to grey" i ktoś mi ostatnio o nich przypomniał
Tak z ciekawostek, to połowa Ultravox była współzałożycielami Visage i "Fade to gray" był napisany przez nich (zresztą jak niemal cały materiał na tej płycie)...tak sobie chłopaki na boku troszkę działali . Tekst napisał Midge Ure.



A tutaj Raniszewska podczas koncertu Tiny Desk, co w sumie jest sprawą dość nobilitującą dla artysty, podobnie jak KEXP

Troszkę o nich zapomniałem, a to się okazuje jedna z tych najciekawszych nu-jazzowych grup ostatniej dekady, przynajmniej jak dla mnie. Mowa o GoGo Penguin. Grają już od 2012, więc mieli czas na okrzepnięcie i wyciągnięcie swojej formy grania na (tak se uważam) bardzo dobry poziom.









Przy okazji przypomniałem sobie, że przecież Jazzpospolita nagrała od niepodobającej mi się "Humanizm" dwa albumy i pora się zaznajomić bo z pobieżnych przesłuchań zapowiada się ciekawie. A jak już wzięło mnie na przypominajki to nie zaglądałem ostatnio do dyskografii Mammal Hands, a to też obok Pingwinów bardzo przyzwoite granie.

A w ramach batożenia się przesłuchałem całą dyskografię "Metaliki", pomijając koncertówki, składanki itp. "Nipenisa" nic mi się nie spodobało. Mam ambitny plan kolejnych podejść do innych wielkich tego gatunku jak Black Sabbath, Judas Priest,
Iron Maiden, Pantera, Slayer, Motorhead, Kiss, Motley Crue, Alice In Chains, Anthrax, Faith No More, In Flames, Megadeth, Mercyful Fate, Ministry, Sepultura, System Of A Down, , Tool, Van Halen, Venom. Mam nadzieję, że dotrwam i przeżyję bez uszczerbku na psychice, słuchu i ogólnym dobrostanie.