A ja od wczoraj zapoznaję się z tym Panem>>

Nie żebym wcześniej nie słyszał, nie znał, ale wpadła płyta do ręki i...została. Czekamy na kolejne

Wczoraj starszy "Wagiel" w trójkowym "Maglu Wagli" był łaskaw puścić zabójczy estetycznie (nawet jak na Trójkę) dla zwykłych zjadaczy radia "Dachau Blues" Kapitana Beefhearta.
Zaiskrzyło i zapragnąłem po kilku już pewnie latach odświeżyć sobie płytę w całości.
Po cóż stoi latami na półce, (niezapomniana) ale zakurzona i niesłuchana? Waśnie po to!


Tego trzeba słuchać w całości, to pewne. Dzieło nagrane w marcu 1969 w ciągu 6 godzin, pod niezbyt czujnym okiem Zappy jako producenta.
(Istnieją "tacy", którzy twierdzą że to największe arcydzieło rock-blues w historii muzyki)
Warto poznać, ale trzeba wiedzieć, że to sprawa z cyklu "kochaj albo rzuć".

Ale ja nie o tym, nie o tym.

Pamiętamy nowatorstwo brzmieniowo-rytmiczno-kolorystyczne najpierw Talking Heads, chwilę później kolorowej serii King Crimson?
Otóż Kapitan Bycze Serce ze swoim Magicznym Zespołem w ten własnie nowatorski sposób to grał już w 1969 roku!
Niby się coś zna, słucha po raz e-nty (może w tym przypadku en-ty to przesada - 5-6 najwyżej) i dzięki jakiemuś innemu (?), przypadkowo pewnie spojrzeniu - eureka - odkrywamy coś, co było na wierzchu od lat.

amidas napisał: A ja od wczoraj zapoznaję się z tym Panem>>

Nie żebym wcześniej nie słyszał, nie znał, ale wpadła płyta do ręki i...została. Czekamy na kolejne

Mam oprócz tej powyższej jeszcze "keep it simple" i niestety nie umywa się do do "slow down", a już porażką totalną okazała się ... i tu kuna nie pamiętam tytułu albumu ale to któryś z późniejszych czyli nowszych.

Ale odjazd,az sasiedzi policje wezwali buahahaha,a to ledwo budzetowy denonek .Nie dalem rady przestac sluchac az do czasu interwencji

słucham sobie ale jakoś mnie nie bierze, przebojowych kawałków ani słychu, wydawnictwo raczej dla zatwardziałych fanów

wimp.pl/album/35685949

emboy napisał: słucham sobie ale jakoś mnie nie bierze, przebojowych kawałków ani słychu, wydawnictwo raczej dla zatwardziałych fanów (...)

Ha, spotkała ich zasłużona reakcja - jest to pierwsza w historii pop płyta, przeciw której instalowaniu za darmo ale i nie pytając o zgodę zaprotestowało tak wielu... nooooo, wielkie brawa, ktoś w "i-edenie" dał d***py w sposób kosmiczny.
Oni zresztą też, pomijając cienkie jak sik pająka muzyczkowanie, to chyba mało kto mógł ich do takiej głupoty zmusić, sami musieli tego chcieć.
A okładka? Kolejny samobój

Ktoś określił ich - Australian jazz trance impro acoustic ambient jam trio.





Muzyka do ukojenia, uspokojenia (na nerwy - szczególnie dziś, na po meczu i obojętnie czy nerwy złe czy dobre)

To free improwizacje akustyczno-dżezowe ale w bardzo zwolnionym tempie, dźwięki zatrzymane w czasie i przestrzeni.
Dźwięki które można usłyszeć i zobaczyć, obejrzeć sobie nieśpiesznie spacerując wokół nich, zwiedzając, podziwiając zawieszone w przestrzeni nuty, współbrzmienia...

Jeden ponad godzinny utwór. Ten Dżaz NIE BOLI!

tu można posłuchać:

Iro napisał:

emboy napisał: słucham sobie ale jakoś mnie nie bierze, przebojowych kawałków ani słychu, wydawnictwo raczej dla zatwardziałych fanów (...)

Ha, spotkała ich zasłużona reakcja - jest to pierwsza w historii pop płyta, przeciw której instalowaniu za darmo ale i nie pytając o zgodę zaprotestowało tak wielu... nooooo, wielkie brawa, ktoś w "i-edenie" dał d***py w sposób kosmiczny.
Oni zresztą też, pomijając cienkie jak sik pająka muzyczkowanie, to chyba mało kto mógł ich do takiej głupoty zmusić, sami musieli tego chcieć.
A okładka? Kolejny samobój

Pełna zgoda. Pomyłka na calym froncie

Iro napisał: Ktoś określił ich - Australian jazz trance impro acoustic ambient jam trio.

Muzyka do ukojenia, uspokojenia (na nerwy - szczególnie dziś, na po meczu i obojętnie czy nerwy złe czy dobre)
To free improwizacje akustyczno-dżezowe ale w bardzo zwolnionym tempie, dźwięki zatrzymane w czasie i przestrzeni.
Dźwięki które można usłyszeć i zobaczyć, obejrzeć sobie nieśpiesznie spacerując wokół nich, zwiedzając, podziwiając zawieszone w przestrzeni nuty, współbrzmienia...
Jeden ponad godzinny utwór. Ten Dżaz NIE BOLI!
tu można posłuchać:

Można posłuchać i rzeczywiście ma kojący charakter ale jak dla mnie zbyt monotonne , przydługie fragmenty. Flaki z olejem

Lee Aaron była jedną z lepszych wokalistek w historii hard rocka. Szkoda, że przerzuciła się na jazz.
Nie muszę chyba mówić ile się trzeba było się naszukać jej płyt. U nas jest w zasadzie nieznana.

Słuchałem sobie dzisiaj płyty, na której są prawie same covery i stąd dzisiejsze wspominki, bo jedna z nich (druga) była właśnie "skowerowana"

(jakość dźwięku ostatniej słaba, lepiej z płyty słuchać )

Dobrze, zatem podróż sentymentalna w lata 70-te, tym razem bez EL&P, JT czy FZ. Genesis z Gabrielem był też jednym z moich ulubionych zespołów w szkolnych czasach. Wersja koncertowa teoretycznie brzmi tak samo jak studyjna tylko jest gorzej nagrana ale to tylko teoria. Można przy tym obejrzeć młodziaków Gabriela (przypomina Jej Ekscelencje w kreacji Michnikowskiego) i Collinsa, tudzież zauważyć że Rutheford również grał na gitarze i to dwugryfowej.



Subtelności słownych dalej nie chwytam wszystkich, choć w angielskiej Wiki jest dość szczegółowe omówienie utworu. Ale generalnie chodzi o to samo o czym pisał (mimo cenzury) Jerzy Harasymowicz w "Barokowych czasach":

(...)

Lecz prowadzony tak pod ręce
Jakże jest Król zdziwiony wielce
Nie nosi Naród dni kolczugi
U boku wzgórz nie nosi miecza

I Król spostrzega zamek wystawiony co dzień
Chmurom na sprzedaż - pauprom ku zabawie
I Król spostrzega że Wawelu bronią
Tylko te gromów działa roztrzaskane

(...)

(z "Kazimierz Jagiellończyk. Ekshumacja 1973")

Tyle że Gabriel raczej pisał o geszefcie, Harysymowicz także o wylękłym ptaku bez korony.

Pozdrawiam

Dzisiaj poszedłem po zupełnie inna płytę, a wyszedłem o z taką>>




Jak dla mnie rewelacja